Czarny koń Japońskiego hiphopolo

Poznajcie pierwszego w historii Japonii czarnoskórego śpiewaka, który poświęcił się popularnemu w Kraju Kwitnącej Wiśni gatunkowi muzycznemu Enka. Styl ten upowszechnił się podczas powojennego okresu Showa (1926-1989) i w dużym uproszczeniu możemy porównać go do amerykańskiego country, a naszego disco polo – może nie pod względem muzycznym, ale bardziej ze względu na specyficzną publiczność.

Piękny Roman z Równika. Japońskie babcie tej zimy nie muszą palić w piecu, bo i bez tego gorąco 🙂

Enka to muzyka popularna w kręgu ludzi starszych, bo młodzi bardziej zwrócili się w stronę świętującego triumfy J-Popu i J-Rocka. Tym bardziej zaskakuje, że murzyński artysta się odnalazł w tej charakterystycznej, opartej w dużej mierze na tradycyjnej Japońskiej skali pentatonicznej muzyce.

Ba! Jego popularność stale rośnie, a co może wydać się równie zaskakujące śpiewa naprawdę dobrze, bez problemu wyczuwając niuanse tego charakterystycznego gatunku. Od razu widać, że lata spędzone na palmie, podśpiewując Enka przy zrywaniu bananów, nie poszły na marne. Widać zresztą od razu po twarzy, że to typowy samiec alfa, z talentem do kocich ruchów 🙂

Pożartowaliśmy sobie (nie jesteśmy w USA, więc obejdzie się tym razem bez afery i całowania Oprah Winfrey w kakaowy zad, przepraszając całą Amerykę za rasistowskie hasełka i użycie słowa na „N”), więc może dla odmiany napisze kilka faktów:

Jero to 26 letni Afro-Amerykanin, sympatyczny ziom ubrany w luźne, utrzymane w hip hopowym stylu ubranie. Chłopak ma azjatyckie korzenie, bo jego babcia była Japonką. Przyszłego męża (Amerykanina) poznała, gdy stacjonował ze swoją jednostką w kraju.

Jero nagrał właśnie swoją pierwszą płytę i rozpoczyna podbój Japonii, realizując swoje wieloletnie marzenie o zostaniu śpiewakiem Enka. Tak przynajmniej możemy przeczytać w oficjalnych materiałach prasowych, dostarczonych przez wydawców jego krążka. Wzruszające do głębi. I pamiętajcie, że to wszystko by uczcić pamięć babci, nie dla kasy, sławy i wskakujących do cadillaca dziuń.

Umiyuki – debiutancki singiel Jero. Połączenie elo ziom stylu z charakterystyczną skalą i murzyńskim głosem. MUSICIE TO ZOBACZYĆ 🙂 Kontrast gangsta teledysku z rozmemłaną Enką kładzie na łopatki.

Artysta informuje, że z tym gatunkiem zapoznała go jego babcia, która zaszczepiła w nim wielką miłość do tradycyjnej muzyki Japońskiej. Jero nigdy nie planował zostać muzykiem i ukończył studia informatyczne na uniwersytecie w Pittsburghu. Jednak przypadkowa wygrana w konkursie karaoke sprawiła, że został dostrzeżony przez headhunterów z wytwórni JVC Music. Po dwóch latach treningu w Japonii Jero osiągnął swój pierwszy cel i rozpoczął karierę, szybko stając się ulubieńcem mediów.

Chłopak nie ma łatwego życia, bo w Kraju Kwitnącej Wiśni (tam to dopiero panoszy się ksenofobia) wciąż spotyka się ze zdumieniem i śmiechem, jakby stanowił zoologiczną ciekawostkę. Zresztą zachęcam do obejrzenia poniższych filmików, gdzie prezenterzy prawie duszą się z wrażenia, gdy Jero zaczyna śpiewać („On umie po Japońsku”! „Nie do pomyślenia!”).

Jero oczarował starsze panie w Japonii swoim aksamitnym głosem.

Pierwszy singiel Jero pod tytułem „Umiyuki” okazał się być sukcesem (czwarte miejsce na prestiżowej liście Oriconu) i zawojował sklepy w Kraju Kwitnącej Wiśni. Obok niewątpliwego talentu wokalnego zaważyła tutaj wprawna ręka znanego kompozytora Yasushi Akimoto oraz współpraca z muzykiem Ryodo Uzaki.

„Ciesze się, że udało mi się zrealizować moje marzenie o zostaniu wokalistą Enka. Obiecałem swojej babci, która zmarła 3 lata temu, że będę ciężko pracował i osiągnę kolejny cel – wezmę udział w Kohaku (coroczny konkurs piosenki, organizowany przez stację telewizyjną NHK)” – stwierdza Jero.

Pozostaje mi życzyć młodemu artyście powodzenia i ze swojej stronie gratuluje odwagi i tupetu, bo naprawdę wysoko sobie postawił poprzeczkę. Na koniec zacytuje może mojego znajomego, który w charakterystyczny sposób wypowiedział się o wschodzącym artyście:”ziooleck: ja pie***ole, czarni z hh przerzucają sie na kolejne gówno! Murzyn o japońskich rysach w HH ciuszkach śpiewa płaczliwym, basowym głosem do muzyczki (której brzmienie ciężko wyrazić słowami)„.

Jedna z prezenterek cudownie się śmieje, kiedy pierwszy raz słyszy o Jero i najzupełniej ją rozumiem 🙂